WSPÓŁZALEŻNIENIE

Współuzależnienie rozwija się latami i można je określić jako sposób nieprawidłowego zachowania wobec problemu. Termin ten odnosi się tylko do osób dorosłych,  a sama osoba współuzależniona nie jest świadoma jak mocno swoim zachowaniem wspiera nałóg alkoholika. Typowe dla tych zachowań to przed wszystkim nadmierne skupianie się na osobie pijącej głównie po to aby za wszelką cenę zachować namiastkę normalności.

Cechy współuzależnienia:

- przejmowanie odpowiedzialności za osobę uzależnioną
  (spłacanie długów, naprawianie strat materialnych związanych z piciem)

- ukrywanie problemu w środowisku po za domem; udawanie, że nic złego się nie dzieje

- wyręczanie osoby pijącej, zastępowanie jej w obowiązkach domowych

- tłumaczenie i szukanie usprawiedliwienia dla osoby pijącej

- próba kontroli picia alkoholika, która nie przynosi efektu
  (wylewanie alkoholu, unikanie sytuacji w której jest alkohol

- wysoka tolerancja na patologiczne zachowania alkoholika

Współuzależnienie jest pewnego rodzaju pułapką z której trudno wyjść. Lata życia spędzone w stresie, w ciągłym napięciu, braku stabilności  i nieprzewidywalności mogą doprowadzić do wielu zaburzeń i chorób psychicznych. Osoby, które nie mają poczucia bezpieczeństwa i jakiejkolwiek stabilność zaczynają żyć w chorym systemie jakim właśnie jest współuzależnienie.

Aby pomóc alkoholikowi, należy najpierw pomoc sobie. Można to zrobić decydując się na terapię która tłumaczy chorobę, wzmacnia i uczy jak postępować w takiej sytuacji. Podczas terapii współuzależnieni uczą się też  jak nie wspierać alkoholika w piciu. Często, po odbyciu terapii ludzie stają się silniejsi i pewni siebie, uwalniają się od współuzależnienia  a co za tym idzie uczą się nowego i lepszego życia.

 fot.unsplash.com