DOM TO NIE TYLKO CEGŁY

Dom jest miejscem do którego człowiek najbardziej się przywiązuje. Bez względu na to czy jest to skromne mieszkanie czy bogata posiadłość, dom ma duże znaczenie emocjonalne i sentymentalne.

Miejsce w którym mieszkamy powinno dawać nam bezpieczeństwo i być dla nas azylem. Jeśli w domu tego nie mamy, tracimy grunt pod nogami i czujemy się tak, jakby zabrakło nam najważniejszej podstawy do życia.

Dom tworzą ludzie i to od nich zależy jaki on będzie. Jeśli w domu jest dobra atmosfera a jego członkowie są szczęśliwi, dom będzie przyciągał do siebie. W drugim przypadku, kiedy w domu dominuje strach i krzywda, z takiego miejsca chce się tylko uciekać a doznane emocje zostają przypisane do takiego miejsca na zawsze. Może upłynąć wiele lat, a mimo to nadal to się czuje.

Stworzenie domu za którym się tęskni i do którego chce się wracać, to prawdziwa sztuka. Relacje jakie są miedzy domownikami tworzą atmosferę jaka panuje w domu. Jeśli będziemy o nie dbać, zbudujemy dobry i ciepły dom. Taki dom, to jedna z najwspanialszych rzeczy jakie możemy dostać od życia.

Daga
fot. unsplash.com
źródło: https://www.youtube.com/watch?v=e8W_HMq_gHw

DLACZEGO WARTO BYĆ ŻYCZLIWYM DLA INNYCH?

 

Każdy z nas chce mieć życzliwe osoby wokół siebie, ale nie każdy zastanawia się czy jest życzliwy dla innych. Czasami od innych oczekujemy miłych słów i gestów a sami nic takiego nie oferujemy. Dlaczego warto być życzliwym? Przede wszystkim po to aby nasze codzienne życie było przyjemniejsze i łatwiejsze. Życzliwość buduje zaufanie i dobre relacje miedzy ludzkie.

Życzliwość wiąże się wieloma sprawami, począwszy od zwykłego uśmiechu po mówienie komplementów, po przepuszczenie kogoś w kolejce do kasy. Życzliwość jest blisko pomocy i ludzie, którzy mają w sobie chęć bycia życzliwym w stosunku do innych zyskują na tym, że okazana dobroć prędzej czy później do nich wróci.

TRUDNA SZTUKA WYBACZANIA

Kiedy darzymy kogoś zaufaniem, lubimy go lub kochamy a dana osoba wyrządza nam krzywdę lub w jakikolwiek sposób nas oszukuje, czujemy żal i rozczarowanie. Utrata zaufania do kogoś nam bliskiego powoduje, że pełno w nas złości i gniewu.

Krzywdy zadane przez najbliższe osoby bolą najbardziej i potrafią ciążyć mimo upływu lat. Bardzo często jest tak, że dorośli już ludzie pochodzący z rodzin dysfunkcyjnych mają wielki żal i poczucie wyrządzonej krzywdy przez rodziców z czym nie umieją sobie poradzić. Co w takiej sytuacji zrobić i jaki jest sens wybaczania?

Wybaczenie może pomóc głównie osobie skrzywdzonej, a nie temu kto jest winny. Osoba pokrzywdzona wybaczając uwalnia się od poczucia bycia ofiarą

ZAMROŻONE UCZUCIA DDA

Dzieci alkoholików dorastają w trudnych warunkach, które przekładają się na ich sposób myślenia i zachowania. Zarówno w tych biednych jak i dobrze sytuowanych domach występują podobne problemy wynikające z nadużywania alkoholu przez rodziców,  jak np. kłótnie, przemoc fizyczna czy słowna, zaniedbywanie dzieci, brak zasad i chaos. Są domy w których dzieci traktowane są obcesowo i dla nikogo nie czują się ważne. Jeśli dziecko dorasta w atmosferze strachu i krzywdy, a jego psychika jest jeszcze słaba i delikatna, to w efekcie zamraża swoje uczucia, po to aby móc przeżyć. Jest to taki mechanizm obronny i ucieczka od czegoś co jest tak trudne i bolesne, że lepiej tego nie czuć.

Rodzice DDA najczęściej nie przywiązują wagi do uczuć swoich dzieci, dlatego one dorastają w przekonaniu, że ich uczucia i emocje nie są dla nikogo ważne

Uczucia i emocje zostają wyparte do podświadomości co powoduje, że DDA nie mają z nimi kontaktu, często też nie wiedzą jak je nazwać, są one dla nich zupełnie odległe i obce.

W późniejszym okresie dorastania stan zamrożenia uczuć jest przyczyną licznych depresji i lęków. DDA nie umie sobie z tym poradzić, często nie wie, co czuje dlatego ważne jest aby pójść na terapię i odzyskać kontakt ze swoimi emocjami.

 Zamrożenie uczuć to brak kontaktu z tym co czuję

Jednym z najtrudniejszych kroków w terapii dla DDA jest poznanie własnych uczuć takich jak m.in. umiejętności zabawy i poradzenia sobie ze złością. Okazuje się, że dla dorosłych już ludzi odczuwanie przyjemności jakie niesie ze sobą zabawa jest czymś trudnym. Jest to ciężkie dlatego, że kiedyś nikt się z nimi nie cieszył, w domu brakowało radości a jeśli już pojawiały się radosne chwile, to były ulotne, bo prędzej czy później ostały zburzone przez picie rodzica.

To samo jest ze złością, która kojarzy się tylko i wyłącznie z agresją, przemocą i z pijącym rodzicem. DDA myśli, że nie możne odczuwać złości bo wyrażana jest tylko przez złych ludzi. Więcej na ten temat pisałam w poście trudna emocja złość.

DDA nie czują też ile zalega w nich żalu i smutku po nieszczęśliwym dzieciństwie. Lęk jaki niosą w sobie też jest głęboko skrywany i wypierany. Brak nazywania uczuć rzutuje na wiele innych zachowań, przez co DDA jest nieufne, brak im dystansu i umiejętności budowania zdrowych relacji z ludźmi. 

Na terapii dla DDA można odkryć swoje emocje i uczucia. To ma dużą moc oczyszczającą i jest niezbędne w drodze do lepszego życia.

Daga

fot. unspash.com

NIE PRZEGAP ŻYCIA

Życie przeszłością może być taki samo złe jak życie przyszłością. Są ludzie, którzy żyją wspomnieniami, ich myśli krążą wokół minionych już lat, są też tacy którzy mają nawyk snucia marzeń, że kiedyś będzie lepiej. W obu przypadkach często są to takie małe ucieczki od smutnej rzeczywistości, które dają chwilowe pocieszenie i odwracają uwagę od tego co tu i teraz.

Uporczywe myślenie o przyszłości dotyczy osób, które mają nawyk czekania. Kiedyś zrobią porządek w domu, kiedyś schudną, znajdą lepszą pracę i poukładają sobie życie. Takie myślenie staje się nawykiem i drugą naturą z której nic nie wynika. 

CZEKAĆ MOŻNA PRZEZ CAŁE ŻYCIE

Dni i miesiące mijają, życie przecieka przez palce w nadziej, że to lepsze życie ma kiedyś nadejść. Jeśli żyjemy w rytmie: w domu myślę o pracy, w pracy o bieganiu, a jak biegam myślę o jedzeniu, to w efekcie nie doceniam żadnej z tych czynności i nie skupiam się na nich. Jeśli odkładam ważne sprawy na przyszłość i tylko w tym pokładam nadzieje, że kiedyś będzie lepiej to też jestem w ślepej uliczce.

I nie chodzi o podkopywanie sensu nadziei i marzeń, chodzi o to aby patrzeć na tu i teraz, bo w przeciwnym razie życie upłynie niezauważone.

ZACHOWAJ DYSTANS DO ŻYCIA

Zachowanie dystansu do życia to umiejętność odpowiedniego reagowania na przeciwności losu i niespodziewane dla nas sytuacje. Mając dystans nie skupiamy się tylko i wyłącznie na jednym aspekcie danego problemu czy wydarzenia, ale patrzymy na sprawę całościowo i w ten sposób stać nas na obiektywną ocenę sytuacji.

Ludzie, którzy nie mają dystansu do życia, najczęściej mają dużą potrzebę sprawowania kontroli nad swoim życiem i wszystkim co ich otacza. Często są to osoby bardzo ambitne i wrażliwe i choć brak dystansu sam w sobie nie jest niczym złym, to jednak warto się go nauczyć, głównie po to aby łatwiej nam się żyło. Warto pamiętać, że dystans ma funkcję ochronną, ponieważ dzięki niemu możemy zaoszczędzić dużo nerwów i problemów.

PLANOWANIE PRZEZ ZAPISYWANIE

Od kilku lat staram się być dobrze zorganizowana i nawet się pochwalę, że całkiem dobrze mi to wychodzi. Mimo tego, że nigdy nie należałam do chaotycznych osób, nie umiałam planować i nawet nie miałam świadomości jak planowanie może usprawnić i ulepszyć życie.

Jak to się zaczęło?

Dawno temu kiedy zaczynałam swoją pierwszą pracę, zauważyłam, że całkiem spora część ludzi zapisuje nawet najdrobniejsze rzeczy do wykonania. Na początku wydawało mi się to zbędną czynnością, ponieważ zakładałam, że i tak wszystko zapamiętam, co jak się później okazało... było błędnym założeniem :/ Widząc, że mimo chęci, niektóre sprawy i tak mi umykają, zaczęłam zapisywać wszystkie ważne czynności do wykonania. Było ich cale mnóstwo, począwszy od spraw zawodowych, po prywatne jak: bieżąca lista zakupów po umycie okien i wizyta u lekarza. Ważne dla mnie było to, że zapisując dany temat wiedziałam, że już go nie zapomnę i miałam też poczucie kontroli nad życiem.